ป้าย “ศูนย์ฅนโคราชรักจริงไม่ทิ้งกัน” ช่วยส่งหนุ่มสาวโรงงาน 3 ชีวิต รักษาโควิด

ป้าย “ศูนย์ฅนโคราช รักจริงไม่ทิ้งกัน” ช่วยส่งหนุ่มสาวโรงงาน 3 ชีวิต รักษาโควิด

หนุ่มสาวโรงงาน 3 ชีวิต ตรวจพบติดเชื้อโควิด-19 ที่กทม.ตัดสินใจขับรถมาโคราช ไม่นอนโรงแรมกลัวแพร่เชื่อ เห็นป้าย”ศูนย์ฅนโคราช รักจริงไม่ทิ้งกัน” สู้ภัยโควิด-19 หน้าวัด เลี้ยวรถขออาศัยหลับนอนก่อนเข้ารักษาตัวที่รพ.มหาราช

วันที่ 15 กรกฎาคม 2564 ที่ศาลาเอนกประสงค์ วัดเวฬุวนาราม โคกไผ่ ต.หมื่นไวย อ.เมืองจ.นครราชสีมา พบหนุ่มสาวโรงงาน 3 คน ประกอบด้วย 1.หญิงอายุ 25 ปี 2.หญิงอายุ 24 ปี และ 3.ชายอายุ 29 ปี จอดนอนที่วัดเวฬุวนาราม เพราะเป็นกลุ่มเสี่ยงเนื่องจากตรวจพบเชื้อไวรัสโควิด-19

หญิงอายุ 25 ปี หนึ่งในผู้ติดเชื้อ เปิดเผยว่า ตนเป็นชาวจ.ขอนแก่น ประกอบอาชีพพนักงานขายเครื่องสำอาง เพื่อนหญิงอายุ 24 ปี ชาวจ.มหาสารคาม และชายอายุ 29 ปี ชาว จ.สุพรรณบุรี ทั้งสองเป็นสามีภรรยาประกอบอาชีพค้าขายอยู่ในตลาดแห่งหนึ่งในพื้นที่ กทม. ไทม์ไลน์ วันที่ 8 ก.ค. รับแจ้งมีเพื่อนติดเชื้อ จึงกักตัวสังเกตอาการ วันที่ 9 ก.ค. เดินทางไปตรวจเชื้อผลเป็นลบ วันที่ 10 ก.ค. มีอาการปวดเมื่อย วันที่ 11 ก.ค. อ่อนเพลีย คัดจมูกและไอจามบ่อยขึ้น วันที่ 12 ก.ค. จมูกเริ่มไม่ได้กลิ่น พยายามดมของทุกอย่างก็ไม่ได้กลิ่นแต่อย่างใด
วันที่ 13 ก.ค.บริษัทต้นสังกัดประสานบุคลากรทางการแพทย์ให้พนักงานทุกคนตรวจ Rapid Test ระบุ ผลบวกและให้ไปตรวจที่โรงพยาบาลที่มีสิทธิประกันสังคมเพื่อยืนยันผลและได้รักษาอาการป่วย แต่ไม่ได้รับการตรวจอ้างไม่มีเตียง แพทย์จ่ายยาแก้แพ้และไอ ส่วนเพื่อนสาวและแฟนหนุ่มก็มีอาการเช่นกัน จากนั้นได้พยายามติดต่อโรงพยาบาลและทุกช่องทางเพื่อเข้ารักษาอาการป่วย แต่ไม่มีความคืบหน้า ญาติผู้ใหญ่ให้คำแนะนำติดต่อ รพ.ปักธงชัย จ.นครราชสีมา และ รพ.มหาราช นครราชสีมา ซึ่งได้รับการตอบรับและให้คำแนะนำกรณีเดินทางมาให้ใช้รถยนต์ส่วนตัว ต้องสวมหน้ากากตลอดและพยายามหลีกเลี่ยงการพบปะบุคคลอื่น

“ตนและเพื่อนตัดสินใจหาที่พึ่งสุดท้าย หากรอเตียงคงไม่ไหวแน่ ได้เดินทางมาถึง รพ.มหาราช ช่วงสายวานนี้และเข้ารับการตรวจหาเชื้อ ซึ่งต้องรอผลประมาณ 10-12 ชั่วโม
“ขณะนั้น อาการป่วยกำเริบมากขึ้น การเข้าพักตามโรงแรม กลัวจะแพร่เชื้อให้คนอื่นและการนอนในรถยนต์ไม่สะดวกการเข้าห้องน้ำ จึงขับรถยนต์ตระเวนหาสถานที่พักที่อยู่ห่างไกลจากชุมชน มาเห็นป้ายที่วัด ขึ้นป้ายว่า “ศูนย์ตนโคราชรักจริงไม่ทิ้งกัน” และเห็นรายละเอียด ว่ารับเรื่องร้องทุกข์ จึงตัดสินใจจอดนอนรอที่ศาลาวัดโคกไผ่ ชุมชนประโดกโคกไผ่ ต.หมื่นไวย อ.เมือง จ.นครราชสีมา”

หลังจากนั้น พวกเราได้รับการช่วยเหลือจากทางวัด พระสงฆ์ ผู้นำชุมชน อสม.นำอาหาร น้ำดื่ม พัดลมมาให้ ให้ใช้ห้องน้ำวัดได้ ให้ที่หลับที่นอน เดชะบุญชาวโคราชให้การช่วยเหลือเป็นอย่างดีประทับใจมากใจดีมากๆ ไม่รู้จะพูดยังไง มันลำบากเรื่องที่พัก ต้องนอนรอในวัด ในรถ เพราะเรามีเชื้อ กลัวจะทำให้คนอื่นได้รับความเดือดร้อน ตลอดเวลาที่พักอยู่ในวัดรู้สึกสบายใจขึ้น หายเครียด จนเช้าวันนี้ รพ.มหาราชนครราชสีมา ได้มารับตัวไปรักษาเป็นที่เรียบร้อยแล้ว